تأثیر تزریق داخل بطنی متفورمین بر ذخیره حافظه موش های آلزایمری مدل استرپتوزوتوسین

gte vml 1]> چکیده زمینه و هدف: انسولین فرآیندهای زیادی مانند شکل پذیری سیناپسی، یادگیری و حافظه را در مغز تنظیم می کند. شواهد تجربی نشان می دهند که بین دیابت نوع 2 و بیماری آلزایمر ارتباط وجود دارد. انسولین باعث تعدیل متابولیسم پروتئین پیش ساز آمیلوئید بتا می شود. همچنین، انسولین تجمع داخل سلولی آمیلوئید بتا را کاهش می دهد. هدف ما در مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق داخل بطنی متفورمین بر ذخیره حافظه موش های آلزایمری مدل استرپتوزوتوسین بود. مواد و روش ها: 56 سر موش صحرایی نر ویستار (200 تا 250 گرم ) به 7 گروه کنترل، شم، استرپتوزوتوسین، سالین+ استرپتوزوتوسین و متفورمین با سه دوز مختلف 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم + استرپتوزوتوسین تقسیم شدند. برای القای آلزایمر، استرپتوزوتوسین (3 میلی گرم بر کیلوگرم، 10 میکرولیتر) به صورت دو طرفه به درون بطن های جانبی تزریق شد. دو هفته بعد موش ها ی صحرایی در دستگاه یادگیری احترازی آموزش داده شدند. بلافاصله بعد از آموزش سالین (5 میکرولیتر) یا متفورمین (50 و 100 و 200 میکروگرم بر کیلوگرم، 5 میکرولیتر) از طریق کانال راهنما به داخل بطن های طرفی موش ها تزریق شد و دو روز بعد تست به خاطر آوری انجام شد. یافته ها: نتایج ما نشان داد تزریق متفورمین بعد از آموزش به داخل بطن های مغزی، ذخیره حافظه در موش های صحرایی آلزایمری را به صورت وابسته به دوز بهبود می بخشید، به طوری که زمان حضور در ناحیه روشن در گروه متفورمین + استرپتوزوتوسین (200میکروگرم بر کیلوگرم) به طور معنی داری بیشتر از گروه استرپتوزوتوسین به تنهایی بود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که استفاده از متفورمین می تواند برای درمان بیماری آلزایمر مفید باشد. واژه های کلیدی: آلزایمر، متفورمین، داخل بطنی، یادگیری احترازی مهاری، ذخیره حافظه، استرپتوزوتوسین